Dat is even slikken, wij zijn een 1-auto gezin geworden.
Ik moet gelijk de titel even relativeren. Want één auto is nog steeds een luxe! Niet ieder gezin heeft een auto.
Het blijkt lastiger dan gedacht.
Al eerder schreef ik een blog over het feit dat wij van 2 naar 1 auto gingen. Het besluit was al een proces op zich. Het bleek dat wij zeer gehecht waren aan de luxe van 2 auto’s. Meer gehecht dan wij zelf in de gaten hadden.
Toen was het zover.
Het moment dat de auto echt de deur uit gaat. Er is een koper gevonden. Het deed van alles met ons. Qua ratio (hoofd) is het niet lastig. We hebben immers maar 1 auto nodig. Het vergt wat afstemming wie wanneer de auto gebruikt, maar is goed te doen. De luxe van altijd een beschikbare auto voor de deur is voorbij. Misschien herken je het wel, dat je altijd roept dat je niet gehecht bent aan je huis, je auto of iets anders. Maar als je echt afscheid moet nemen het toch tegenvalt.
Het nieuwe denken.
We moeten dus afspraken gaan maken. Hoe weten we wanneer de ander de auto nodig heeft? Iets vaker de fiets pakken, ook als het regent. Het begint allemaal met een wilsbesluit. Als je het wilt, ga je het redden met 1 auto. Als je het wilt, ga je het redden met afspraken daarvoor. Als je het wilt.
Als je het wilt.
De kracht van het wilsbesluit. Daar begint verandering mee. Dat geldt natuurlijk niet alleen voor het wegdoen van een auto maar met veel meer dingen in het leven. Ook in het leven met God. Wil jij graag leven met God? Dan begint het met een wilsbesluit. Ja, ik wil het. En vervolgens kan je een wilsbesluit nemen om tijd met God door te brengen met Bijbellezen en/of bidden. Het is heel gemakkelijk dingen te roepen maar een wilsbesluit is heel krachtig.
God heeft al een wilsbesluit genomen en gekozen om jou te accepteren als zijn zoon of dochter. En jij, wat kies jij?